“UIT EN THUIS” in het DUNAatelier

“UIT EN THUIS” in het DUNAatelier

 

Van 5 april t/m 12 mei tonen Ton van Steenbergen, Gerard Huysman, Bram Stoof, Remco de Waard en Alex Verduijn den Boer schilderijen die als onderwerp “uit en thuis” hebben. Een onderwerp met vele mogelijkheden. 

Een aantal van de kunstenaars werkt zowel in het atelier als buiten naar de waarneming. Dit levert een veelzijdige tentoonstelling op doordat zij zowel vluchtig schilderen (onder druk van de veranderende weersomstandigheden) als meer laag over laag, op een traditionele manier die niet veel kunstenaars meer beheersen. Bijvoorbeeld Bram Stoof nog wel.

Ton van Steenbergen zegt hierover: “Mijn schilderijen komen voort uit wat ik om me heen zie. De wereld als een stilleven waar de tijd overheen is gegaan. Mijn uitgangspunt is de zichtbare werkelijkheid. Ik wil niet iets naschilderen. Ik moet afstand scheppen tot het geziene.  Ik probeer daar een draai aan te geven, een lichte vervorming, waardoor het een voorstelling wordt naast de werkelijkheid. Het onderwerp is een uitgangspunt dat mij in staat stelt een wereld te maken waarin ik mij, en ik hoop anderen , zich thuis voelen”. 

Gerard Huysman vertelt: “Buiten schilderen vereist voor mij volledige concentratie op wat er te zien is. Om vervolgens dit weer te vertalen in een streek, vlek of veeg, die dan weer een realistisch beeld oproept. Dit is een ervaring die in mijn geheugen gegrift blijft.                                                           Wat zou de reden zijn dat ik alle plekken waar ik buiten heb zitten werken, moeiteloos kan onthouden? Zelfs het soort weer en de temperatuur weet ik nog. Dat kan ik van mijn atelier schilderijen niet zeggen.”

 

Bram Stoof: ‘Of het nu bij het klokje thuis is, of bij het luiden van een bel ergens in Spanje. Uit en thuis dient de aanleiding om te gaan schilderen zich breed aan.’

In zijn onderwerpskeuze is Bram Stoof weinig kieskeurig. Zijn belangstelling als kunstenaar gaat uit naar diverse thema’s, die hij zowel binnen als buiten vindt. Wat deze veelvoud bindt is het doorgaans ontbreken van een ding. De tijd.

Het kost weinig moeite om te zien dat de bronnen waar hij zijn inspiratie uit put, ver voor zijn geboorte geslagen zijn. Met een nostalgische hang heeft dat niet per se te maken. De vaktechnische geboeidheid doet zich krachtiger gelden.

‘Vroeger was niet alles beter. Vroeger was alles vaak wel mooier’, verzucht de schilder en zet zich neer bij een stilleven. Of hij bestudeert een model. Of hij strijkt neer in een landschap. Zolang de tijd maar verdwijnt, voelt hij zich wel thuis.